به نقل از «ایمنا»

درباره «نویسنده مرده است»/ از یک اجرای درخشان تا نمایشی متوسط

تاریخ انتشار: ۸ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۴۸۳۲۸

یک روزنامه‌نگار و منتقد سینما و تئاتر طی یادداشتی به اجرای نمایش «نویسنده مرده است» نوشته آرش عباسی و کارگردانی بهنام شرفی پرداخته که در تماشاخانه ایرانشهر اجرا می‌شود.

به گزارش خبرنگار ایمنا محدثه واعظی‌پور روزنامه‌نگار و منتقد سینما و تئاتر طی یادداشتی به بررسی نمایش «نویسنده مرده است» به نویسندگی آرش عباسی پرداخته که این روزها با کارگردانی بهنام شرفی و بازی شرفی و یکتا ناصر در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است؛ این نمایش پیش از این ۲ بار و با کارگردانی آرش عباسی اجرا شده بود که در اجرای اول ایوب آقاخانی و لادن مستوفی در مجموعه تئاتر شهر و در اجرای دوم آرش عباسی و لادن مستوفی در تالار حافظ به ایفای نقش پرداختند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در یادداشت محدثه واعظی‌پور درباره اجرای «نویسنده مرده است» به کارگردانی بهنام شرفی چنین آمده است:

آذر و دی ماه سرد سال ۹۱ نمایش «نویسنده مرده است» به کارگردانی آرش عباسی، با بازی ایوب آقاخانی و لادن مستوفی در سالن سایه اجرا می‌شد، آن‌ها که تجربه تماشای این نمایش را در تئاتر شهرِ آن روزها داشتند، فراموش نکرده‌اند که تا انتهای نمایش، تماشاگران به شوخی‌ها، موقعیت شخصیت‌ها و «بازی در بازی» که فرهاد (ایوب آقاخانی) و لیلی (لادن مستوفی) راه انداخته بودند می‌خندیدند.

بده بستان‌های مستوفی و آقاخانی که هر دو بهترین انتخاب‌ها برای آن دو نقش بودند، در آن دکور ساده و محقر، درخشان بود و به طنز و شیطنتی که در نمایشنامه وجود داشت، عینیت می‌بخشید. وقتی درباره درک بازیگر از متن، صحبت می‌کنیم، می‌توانیم بگوییم که مستوفی و آقاخانی به درستی روح نهفته و امتیاز اصلی متن «نویسنده مرده است» را دریافته بودند و در هر لحظه، به آن وفادار بودند. لیلی ستاره سینما و فرهاد، فیلمنامه‌نویس بود؛ آن‌ها در یک بازی جذاب و شیرین، به یکدیگر رو دست می‌زدند و چند بار این کار را تکرار می‌کردند.

در پایان نمایش، کل کل‌های آن‌ها همچنان ادامه داشت و با تشویق تماشاگران اجرا به پایان می‌رسید. دیالوگ‌های خوب نوشته شده نمایش، ارجاع‌های سینمایی و حس و حال لیلی و فرهاد نسبت به یکدیگر در هر صحنه، از «نویسنده مرده است» یک اجرای درجه یک با دو بازیگر به یادماندنی ساخته بود؛ در اجرای بعدی نمایشنامه «نویسنده مرده است» به کارگردانی آرش عباسی، آرش عباسی و لادن مستوفی این بار در تالار حافظ و بهار سال ۹۶ همبازی شدند، ترکیب ۲ بازیگر به اندازه زوج آقاخانی-مستوفی موفق نبود، اما در بازی عباسی هم نوعی شیرینی و شیطنت وجود داشت که تماشای «نویسنده مرده است» را دلپذیر می‌کرد، اگر چه فقدان بده بستان‌ها و تقابل دو بازیگر اجرای قبلی، نفس اجرای دوم را گرفته بود.

این شب‌ها در تماشاخانه ایرانشهر، «نویسنده مرده است» به کارگردانی بهنام شرفی برای سومین بار روی صحنه رفته است؛ اجرای سوم دکوری زیبا دارد و یک خواننده هم به نمایش اضافه شده که حضورش پذیرفتنی است و گاهی، مکمل شوخی‌هاست. شرفی به متن وفادار بوده و البته به عنوان کارگردان کوشیده، نگاه خودش را وارد ماجرا کند.

مشکل «نویسنده مرده است» ِ فعلی این است که دو بازیگر اصلی با وجود تلاشی که کرده‌اند، قادر به درک ظرافت‌های متن نبوده‌اند و قدرت ساختن «بازی در بازی» جذاب به اندازه متن را نداشته‌اند پس، همه غافلگیری‌ها از دست رفته و نمایش به اثری بسیار معمولی تبدیل شده که لبخندی روی لب‌های تماشاگر نمی‌نشاند.

آن‌هایی که دو اجرای قبلی را دیده‌اند، از تماشای اجرای فعلی حیرت نمی‌کنند. گریم و آرایش یکتا ناصر، ربطی به تئاتر ندارد و حضورش در دقایق اولین نمایش، سرد و تصنعی است، هر چه نمایش پیش می‌رود ناصر، بیشتر با نقش همراه می‌شود.؛ «نویسنده مرده است» در سالن کوچک سایه و با دکور ساده، فراتر از انتظار بود. آن خاطره هنوز روشن‌ترین تصویر از نمایشنامه آرش عباسی است، نمایشنامه‌ای درباره عشق به سینما، نوستالژی و بازیگری.»

کد خبر 676663

منبع: ایمنا

کلیدواژه: بهنام شرفی یکتا ناصر هنرمندان تئاتر کارگردان تئاتر بازیگر تئاتر تئاتر ایران تماشاخانه ایرانشهر نقد تئاتر تئاتر اجرای تئاتر شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق کارگردانی بهنام شرفی نویسنده مرده لادن مستوفی آرش عباسی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۴۸۳۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پُل آستر درگذشت

پل آستر نویسنده ۷۷ ساله که بیش از ۳۰ کتاب دارد و اکثر آنها به فارسی ترجمه و در ایران منتشر شده است، در ۷۷ سالگی بر اثر ابتلا به سرطان از دنیا رفت.

اولین رمان او، «شهر شیشه‌ای» قبل از انتشار توسط یک انتشاراتی کوچک در کالیفرنیا در سال ۱۹۸۵ از سوی ۱۷ ناشر رد شده بود. مجموعه «سه‌گانه نیویورک» سه داستان پلیسی مرتبط با هم بود که این نویسنده را به شهرت جهانی رساند. این ۳ کتاب شامل «شهر شیشه ای» (۱۹۸۵)، «ارواح» (۱۹۸۶) و «اتاق قفل شده» (۱۹۸۶) هستند.

آستر از کار با رایانه پرهیز داشت و اغلب با خودکار در دفترچه‌های مورد علاقه‌اش می‌نوشت. پل استر در سال ۲۰۰۳ به نشریه «پاریس ریویو» گفت: «کیبورد همیشه مرا می‌ترساند. قلم ابزار بسیار ابتدایی‌تری است. احساس می‌کنی که کلمات از بدنت بیرون می‌آیند و بعد کلمات را در صفحه فرو می‌کنی. نوشتن برای من همیشه یک تجربه فیزیکی بوده است».

او همچنین نویسنده فیلمنامه «دود» وین وانگ و کارگردان فیلم «لولو روی پل» بود.

داستان‌های او اغلب با مضامین تصادف، شانس و سرنوشت بازی می‌کنند. بسیاری از قهرمانان او خود نویسنده هستند و مجموعه آثار او خودارجاعی است و شخصیت‌هایی از رمان‌های اولیه دوباره در رمان‌های بعدی ظاهر می‌شوند.

او بعد‌ها خودش فیلمنامه‌هایی نوشت که با فیلمنامه «دود» (۱۹۹۵) با بازی هاروی کایتل، ویلیام هرت و جیانکارلو اسپوزیتو شروع شد. وی با این فیلمنامه جایزه معتبر ایندپندنت اسپرایت را برای بهترین فیلمنامه اول کسب کرد.

همکاری او با وانگ ادامه پیدا کرد و این دو به طور مشترک دنباله‌ای به نام «آبی در چهره» را کارگردانی کردند که دوباره کایتل و اسپوزیتو به همراه لو رید، میرا سوروینو و مدونا در آن بازی کردند. آستر در نوشتن فیلمنامه «مرکز جهان» اثر وانگ نیز نقش دارد.

سال ۱۹۹۸، آستر همراه کایتل، سوروینو و ریچارد ادسون فیلمنامه «لولو روی پل» را نوشت و کارگردانی کرد. او سال ۲۰۰۷ در فیلم «زندگی درونی مارتین فراست» با بازی دیوید تیولیس، ایرنه جاکوب و مایکل ایمپریولی بار دیگر همین وظیفه را انجام داد.

رمان «۴۳۲۱» آستر در سال ۲۰۱۷ در فهرست نهایی جایزه من بوکر قرار گرفت.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری ادبیات